κορίτσια κι αγόρια επί του προσωπικού:

ούτε ένας μήνας δεν πέρασε από τότε που χάσαμε τον Ντάφυ μας, τον Giannis Triantafillou, κι ο Χάρος επέστρεψε στο κλαμπ της παλιάς “Ελευθεροτυπίας”.
για να πάρει μαζί του ένα ακόμη πλάσμα ζόρικο, αμάσητο και περήφανο, τον παλιό μας υλατζή στην “Κυριακάτικη”, τον Vaggelis Karageorgos

δεν ξέρω αν μας έχει βάλει κάποιος στο σημάδι, αν μας κυνηγάει καμιά κατάρα.
γαμώ το σπιτάκι μου, νέα παιδιά ήταν και οι δύο, εκεί γύρω στα πενήντα, που έχεις χτίσει πια τη ζωή σου κι ετοιμάζεσαι να πάρεις μια αναπνοή και να πιείς ένα ποτάκι.
και το νήμα σου κόβεται…

τον Βαγγέλη Καραγεώργο τον γνώρισα πριν από καμιά εικοσιπενταριά χρόνια στην “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, όταν άρχισα να δίνω κομμάτια για τα media και το πολιτιστικό ένθετο.
ένα απόγευμα γνωριστήκαμε, όταν συζήταγα εγώ μ’ έναν διπλανό του για μια μαλακία και κάτι δεν μου άρεσε και ρώτησα:
“ποιός χλέμπουρας το έκανε αυτό;”
για να γυρίσει ο Βαγγέλης, τάχα θιγμένος, και να μου πει:
“πρόσεχε φίλε, Χλέμπουρας εδώ!”

αυτό ήταν το παρατσούκλι του για όσους και όσες τον γνώριζαν λίγο περισσότερο, εμπνευσμένο από τον μυθικό ήρωα του Αρκά και τις περιπέτειές του.
είχε κάτι από Χλέμπουρα κι ο Βαγγέλης, σε μερικά σημεία του ταραχώδους βίου του, αλλά αυτά καλόν είναι να παραμείνουν πριβέ.
δεν είναι όλα για τα κοινωνικά δίκτυα…

θα τον θυμόμαστε ως έναν αξιαγάπητο χαβαλέ, ως έναν άνθρωπο με σπιρτόζικο πνεύμα, ως ένα γατί του χάρτινου σύμπαντος και ως έναν συνάδελφο ξηγημένο και στρέτο.
με ουκ ολίγες καλές ιδέες, όπως εκείνος ο ιστορικός τίτλος της “Κυριακάτικης” για την παρολίγον αγορά του “Πήγασου” από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο:
“Με την παρά του, για την κυρά του”!

αντίο Βαγγελάρα, αντίο ρε μαγκίτη των δρόμων και της νύχτας, ο τρίτος όροφος της Μίνωος δεν σε ξεχνάει ποτέ.
αρχίζουμε να λιγοστεύουμε πια και η οικογένειά μας μικραίνει…

in loving memory

 

Του Χρήστου Ξανθάκη