Kαι κάπου εκεί, γύρω στο 1950, ένας τσαγκάρης έφτιαχνε παπούτσια προσθέτοντας σχεδόν πάντα μια κόκκινη ρίγα πάνω τους για να τα κάνει ξεχωριστά. Ήταν ο Σίμος ο υπαρξιστής! Έδρα για την επιχείρηση του Σίμου ήταν ένα μισοετοιμόρροπο, δίπατο παράπηγμα, στην οδό Σαρρή στο κέντρο της Αθήνας. Του είχε παραχωρηθεί δωρεάν για να το κάνει εργαστήριο κατασκευής και επιδιόρθωσης ομπρελών θαλάσσης το καλοκαίρι, και σαλονιών αυτοκινήτων τον χειμώνα. Αργότερα ο χώρος αυτός θα ονομαστεί «ιπτάμενη παράγκα» και θα γίνει το επίκεντρο των υπαρξιστών αλλά και μερικών ξέφρενων πάρτι που σημάδεψαν τη δεκαετία του 1950! Από την οροφή ήταν κρεμασμένα σκεπάρνια, σαμπρέλες, καθίσματα, καραβάκια ενώ στους τοίχους, στερεωμένες με πινέζες, υπήρχαν φωτογραφίες, ποιήματα, ζωγραφιές. Δεσπόζουσα θέση είχαν και τα συνθήματα τα οποία ήταν γραμμένα με κιμωλία σε διάφορα σημεία. Τα πιο ιδιαίτερα από αυτά τα συνθήματα, ήταν το: «η κατάστασις είναι κρίσιμος αλλά όχι απελπιστική» και το: «αν απελπιστείς, μην απελπίζεσαι»! Όταν το κίνημα έλαβε διαστάσεις ο Σίμος και οι υπαρξιστές του αποφάσισαν να ιδρύσουν σύλλογο. Έτσι ο γεννημένος το 1909 στη Σινώπη του Πόντου Σίμος Τσαπνίδης καταθέτει καταστατικό στο Πρωτοδικείο. Ο σύλλογος εγκρίνεται τον Αύγουστο του 1953 με την ονομασία: «Εθνικός Σύλλογος Ελλήνων Υπαρξιστών, ο Διογένης»!
Λίγους μήνες μετά το θρυλικό πάρτι των υπαρξιστών στη Ν. Φιλαδέλφεια και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1954 η Γενική Ασφάλεια κάνει «ντου» στην ιπτάμενη παράγκα και συλλαμβάνει όλους τους παρευρισκόμενους ενώ ταυτόχρονα η Νομαρχία σφραγίζει το κτίριο.
Ο Σίμος και οι υπαρξιστές του οδηγούνται σε δίκη η οποία ξεκινά τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς με σημαντικότερη από τις κατηγορίες να είναι αυτή «περί διδασκαλίας του ελευθέρου έρωτα» που στηρίχθηκε σε ένα ποίημα που η Ασφάλεια βρήκε στην παράγκα.
Λεύτερος είναι ο έρωτας και σκλάβα η αγάπη
Ο έρωτάς μου λεύτερα, σκεπάζει όλη την πλάση
Κι η πλάση, ξεσκεπάζεται στο αυτοξεπέρασμά μου
Και λεύτερη, η άναρχη, σμίγει τον έρωτά μου
Στις 15 Ιουλίου 1955 το δικαστήριο αποφασίζει το οριστικό κλείσιμο της παράγκας, με το σκεπτικό ότι «η λειτουργία του συλλόγου απέβη παράνομος, ανήθικος και αντίθετος προς την δημοσίαν τάξιν».Τον Σεπτέμβριο του 1956, ο Σίμος θα φύγει από την Ελλάδα για να γυρίσει ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Σίμος έμεινε στο εξωτερικό συνολικά 20 χρόνια όπου συναντήθηκε με εκπροσώπους ανάλογων κινημάτων, κάνοντας ανοιχτό αντιδικτατορικό αγώνα. Ο Σίμος επέστρεψε στην Ελλάδα το 1976 κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού. Πέθανε στο νοσοκομείο το 1999, πλήρης ημερών, ζώντας τη ζωή του όπως εκείνος ήθελε!
Μάνος Κρόκος
